برای خودرویی که در بازار ایران و آمریکای لاتین با این نام به فروش میرسد پژو ۲۰۷آی را ببینید.
پژو ۲۰۷ (به انگلیسی: Peugeot 207) خودرویی است که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ در فرانسه، اسپانیا و اسلواکی تولید میشد.[۱] طراحی آن موتور جلو-محور جلو بوده و طول آن در حالت طبیعی ۴٬۰۴۵ میلیمتر (۱۵۹٫۳ اینچ)، عرض آن در حالت طبیعی ۱٬۷۴۸ میلیمتر (۶۸٫۸ اینچ) و ارتفاع آن در حالت طبیعی ۱٬۴۷۲ میلیمتر (۵۸٫۰ اینچ) است.
این خودرو با خودروی پژو ۲۰۷آی تولید شده در ایران بسیار تفاوت داشته و خودرویی که با نام ۲۰۷ در ایران تولید و عرضه میشود در واقع فیسلیفت پژو ۲۰۶ است. در سطح بینالمللی، در آوریل ۲۰۱۲، پژو ۲۰۸ جایگزین این خودرو شد. پژو ۲۰۷ در سال ۲۰۰۶ از زبان طراحی جدید پژو بهره برمیداشت آن را جهانی کرد ۲۰۷ نسبت به رقبای خود ایمن تر بود کیفت به مراتب بالاتری داشت اما در نسخه rc هات هاچبک آن به خوبی رقبای خود نبود ۲۰۷ rc از پیشرانه کم توانی استفاده میکرد که با مینی کوپر s مشترک است
۲۰۷ در آوریل ۲۰۰۶ به بازارهای فرانسه، ایتالیا و اسپانیا آمد و کمی بعد از آن، وارد دیگر کشورهای اروپایی و غرب آسیا شد. در ژانویه ۲۰۰۴، پژو تصمیم گرفت که ۲۰۷ را در رایتون تولید نکند.[۲]
این خودرو در ۸ ژوئن ۲۰۰۶ وارد بریتانیا شد. در همان روز، تعدادی از کارکنان شرکت خودروسازی رایتن پلنت علیه خودروهای دو کارخانه سیتروئن و پژو تظاهراتی به راه انداختند که به نام «تحریم پژو سیتروئن» معروف شد. اعتراض کارگران به دلیل تصمیم شرکت پژو برای بستن کارخانه رایتن پلنت که زیرشاخهای از پژو بود، رخ داد. با وجود چنین تحریمهایی توسط برخی از مردم، فروش پژو در بریتانیا بیشتر شد.[۳]
قبل از عرضه، پژو کمپینی را برای ۲۰۷ در MSN به راه انداخت.[۴]
طراحی و ویژگیها[ویرایش]
پژو ۲۰۷ SW Outdoor 90 مدل ۲۰۰۸
۲۰۷ جانشین ۲۰۶ بود. ۲۰۷ بر اساس یک نسخه اصلاح شده از پلتفرم مورد استفاده برای سیتروئن سی۳ ساخته شد و در پوآسی (فرانسه)، مادرید (اسپانیا) و یک کارخانه جدید در ترناوا، اسلواکی مونتاژ شد.
در ابتدا، سه موتور بنزینی برای این خودرو در دسترس بود: ۱٫۴ لیتری ۸ سوپاپ با قدرت ۷۵ یا ۱۶ سوپاپ با قدرت ۹۰ اسب بخار (۶۷ کیلووات؛ ۹۱ اسب بخار متری) و ۱٫۶ لیتری ۱۶ سوپاپ با قدرت ۱۱۰ اسب بخار ترمز (۸۲ کیلووات؛ ۱۱۲ اسب بخار متری). از پایان سال ۲۰۰۶، مدلهای ۱٫۴ و ۱٫۶ ۱۶ سوپاپ با موتورهای جدید 1.4 vti با قدرت ۹۵ اسب بخار ترمز (۷۱ کیلووات؛ ۹۶ اسب بخار متری) و 1.6 vti با قدرت ۱۲۰ اسب بخار ترمز (۸۹ کیلووات؛ ۱۲۲ اسب بخار متری) Valvetronic جایگزین شدند.
دو مدل دارای توربوشارژر و اینترکولر، یکی با قدرت ۱۵۰ اسب بخار ترمز (۱۱۲ کیلووات؛ ۱۵۲ اسب بخار متری) و دیگری با قدرت ۱۷۵ اسب بخار ترمز (۱۳۰ کیلووات؛ ۱۷۷ اسب بخار متری) نیز بعدتر به مجموعه اضافه شدند. چهار موتور اخیر حاصل توافق همکاری بین گروه پیاسای و بامو بودند و همچنین در مینی کوپر اس نیز مورد استفاده قرار گرفتهاند. موتورهای دیزلی موجود نیز عبارتند از ۱٫۴ لیتری با قدرت ۷۰ اسب بخار (۵۲ کیلووات) یا ۱٫۶ لیتری HDi با حداکثر توان خروجی ۹۰ اسب بخار (۶۷ کیلووات) یا ۱۱۰ اسب بخار (۸۲ کیلووات)؛ که در دومی یک اینترکولر بهکار رفتهاست.
۲۰۷ در بدنههای هاچبک سه یا پنج در و استیشن واگن (۲۰۷ SW) عرضه شد. ۲۰۷ کوپه کابریولت (۲۰۷ CC) در دسامبر ۲۰۰۶ و به عنوان جایگزینی برای مدل قدیمی ۲۰۶ سیسی معرفی شد. برای این مدل تنها دو موتور ۱٫۶ لیتری HDi یا ۱٫۶ لیتری Vti قابل انتخاب بودند.
مدل پانل ون ۲۰۷ با نام ۲۰۷ ون در نمایشگاه وسایل نقلیه تجاری در بیرمنگام انگلستان رونمایی و در بریتانیا فروخته شد. این مدل در اکثر بازارهای دیگر مانند فرانسه که با نام ۲۰۷ Affaire به بازار عرضه میشد بهمانند مدل عادی دارای شیشههای جانبی عقب بود.[۵]
مدل GTI (یا RC در برخی بازارها) نیز با موتور ۱٫۶ لیتری توربوشارژر THP175 با قدرت ۱۷۵ اسب بخار (۱۳۰ کیلووات) موجود بود. مدل GT (یا Limitee) نیز با موتور ۱٫۶ لیتری توربوشارژر THP150 با قدرت ۱۵۰ اسب بخار (۱۱۰ کیلووات) به فروش میرسید و همچنین دارای سقف شیشهای بود. هر دو مدل GTI و GT منحصراً با گیربکس دستی فروخته میشدند.
فیسلیفت ۲۰۷ در ژوئیه ۲۰۰۹ معرفی شد. این فیسلیفت دارای جلوپنجره ای کوچکتر، چراغهای اصلاح شده در جلو (از جمله محفظههای جدید چراغهای مهشکن) و چراغهای LED در عقب بود. برخی تغییرات نرمافزاری نیز در مدیریت موتور انجام شد و قدرت مدل GTI را از ۱۷۵ اسب بخار (۱۳۰ کیلووات) به ۱۸۴ اسب بخار (۱۳۷ کیلووات) افزایش داد.
-
پژو ۲۰۷ هاچبک سه در (قبل از فیسلیفت) نمای جلو
-
پژو ۲۰۷ هاچبک سه در (قبل از فیسلیفت) نمای عقب