پژو ۲۰۶ (به انگلیسی: Peugeot 206) یک خودروی سوپرمینی (سگمنت بی) است که توسط خودروساز فرانسویپژو از مه ۱۹۹۸ به عنوان جایگزینی برای پژو ۲۰۵ طراحی و تولید شده‌است. این خودرو که با کد تی۱ توسعه داده شد؛[۸] در سپتامبر ۱۹۹۸ به شکل هاچ‌بک معرفی شد.[۹] پس از آن مدل‌های کوپه کابریولت (۲۰۶ CC) در سپتامبر ۲۰۰۰،[۱۰]استیشن واگن (۲۰۶ SW) در سپتامبر ۲۰۰۱[۱۱] و سدان (۲۰۶ SD) در سپتامبر ۲۰۰۵ نیز معرفی شدند؛[۱۲] تا این‌که در آوریل ۲۰۰۶ پژو ۲۰۷ به‌عنوان جانشین این خودرو معرفی شد.
مدل فیس‌لیفت ۲۰۶ ابتدا در آمریکای جنوبی در سپتامبر ۲۰۰۸،[۱۳] پس از آن در چین در نوامبر ۲۰۰۸،[۱۴] و در سبک‌های بدنه هاچ‌بک، سدان و استیشن واگن (فقط در آمریکای جنوبی) عرضه شد.[۱۳] نام آن در این دو بازار به ترتیب ۲۰۷ کامپکت[۱۳] و ۲۰۷ بود.[۱۴] ۲۰۶ فیس‌لیفت متعاقباً در فوریه ۲۰۰۹ در اروپا عرضه شد. این مدل در این بازار فقط به شکل هاچ بک و با نام ۲۰۶+ به بازار عرضه شد.[۱۵] در آمریکای جنوبی (مکان‌های مونتاژ در آرژانتین[۱۶] و برزیل[۱۷])، این خودرو با همان نام ۲۰۷ کامپکت تا ژانویه ۲۰۱۷ عرضه می‌شد.[۱۸] علاوه بر این در چین، هم با نام ۲۰۷ و هم به عنوان سیتروئن سی۲ عرضه شد.[۱۹]
بیش از ۸۵ درصد تولید پژو ۲۰۶ در فرانسه به صادرات اختصاص می‌یافت و ۱۴۵ بازار صادراتی در اختیار داشت، بیشترین فروش این محصول در کشورهای فرانسه (۱٫۱میلیون)، انگلستان (۵۴۰ هزار)، اسپانیا (۴۰۰ هزار)، ایتالیا (۴۶۵ هزار) و آلمان (۳۳۱ هزار) بود و همچنین با داشتن ۴ کارخانه (به‌جز ۲ کارخانه در فرانسه) تولید و مونتاژ ۲۰۶ در کشورهای انگلستان، ایران، برزیل و آرژانتین از مرز ۳۱۰۰ دستگاه در روز گذشت.
۲۰۶ با فروش ۸٬۳۵۸٬۲۱۷ خودرو تا سال ۲۰۱۲ پرفروش‌ترین مدل پژو در تمام دوران است.[۲۰] پژو ۲۰۶ بدون هیچ تغییر گسترده‌ای تا فوریه ۲۰۲۳ توسط شرکت ایران خودرو در حال تولید بود. در نتیجه، این خودرو توسط مجله اتوکار به عنوان سی‌امین خودروی تک نسل با عمر طولانی شناخته شد.[۲۱]
در اوایل دهه ۱۹۹۰، پژو این‌گونه استنباط کرد که سوپرمینی‌ها دیگر سودآور یا ارزشمند نیستند؛ بنابراین تصمیم داشت جانشین پژو ۲۰۵ را به‌طور مستقیم تعیین نکند. در عوض، پژو یک استراتژی منحصر به فرد را دنبال کرد و تصمیم گرفت که سوپرمینی جدیدتر و کوچکترش پژو ۱۰۶ که در سال ۱۹۹۱ به بازار عرضه شد، تیپ‌های ارزان‌تر پژو ۲۰۵ را پوشش دهد و تیپ‌های ارزان‌تر پژو ۳۰۶ که در سال ۱۹۹۳ و به‌عنوان جانشین پژو ۳۰۹ عرضه شد تیپ‌های گران‌تر ۲۰۵ را پوشش دهند. بین ۱۰۶ و ۳۰۶، پژو امیدوار بود که ۲۰۵ نیازی به تعویض نداشته باشد و بتواند به تدریج از بازار خارج شود، در حالی که مشتریان ۲۰۵ همچنان بتوانند از بین خودروهای کوچکتر یا بزرگتر انتخاب داشته باشند. این استراتژی جواب نداد. با حذف تدریجی ۲۰۵، سایر سوپرمینی‌ها مانند فورد فیستا و فولکس‌واگن پولو همچنان به فروش خوب خود ادامه دادند و محبوبیت آنها افزایش یافت. از طرفی دیگر، پژو نیز بدون داشتن رقیب مستقیم برای این خودروها به سرعت فروش خود را از دست داد و نیاز به یک سوپرمینی جدید داشت. ۲۰۶ در سال ۱۹۹۹ به عنوان جایگزینی تا حدودی دیرهنگام برای ۲۰۵ عرضه شد.
در ۷ آوریل ۱۹۹۴، ژاک کالو، رئیس وقت پژو، برنامه توسعه ۲۰۶ را با نام رمز تی۱ با برنامه‌ریزی برای معرفی تا سال ۱۹۹۷ تصویب کرد.[۲۲] تیم طراحی توسط رئیس طراحی پژو، مورات گوناک و جرارد ولتر رهبری می‌شد.[۲۳] کار طراحی شش ماه پس از تأیید پروژه انجام شد و پروژه ۳۴ ماه از توقف طراحی تا شروع تولید طول کشید.[۲۴] توسعه در مجموع با استفاده فشرده از IT حدود ۶٫۳ میلیارد فرانک فرانسه هزینه دربرداشت. نمونه اولیه به‌طور گسترده در مدار آزمایشی Belchamp در جنگل Valentigney آزمایش شد.[۲۲] این‌ها همه در حالی بود که پژو پلت‌فرم داخلی بزرگتری برای پایه‌گذاری سوپرمینی جدید خود نداشت؛ بنابراین، پژو یک پلت‌فرم کاملاً جدید محرک جلو برای ۲۰۶ ایجاد کرد.
پژو ۲۰۶ عمدتاً تا ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲ در کارخانه‌های پژو در پوآسی و مولوز در فرانسه و همچنین در رایتون آن دانزمور انگلستان تولید می‌شد، در حالی که در خارج از اروپا در ایران (ایران خودرو)، شیلی (برای بازارهای مکزیک و کلمبیا، ۲۰۶های ساخت فرانسه در شیلی ارزان‌تر از نمونه‌های ساخت شیلی بودند)، آرژانتین (PSA)، برزیل (PSA)، اروگوئه (Oferol)، چین (دانگ‌فنگ)، اندونزی (گایا موتور) و مالزی (نازا) تولید می‌شد. ۲۰۶ در سال ۲۰۰۳ تغییرات ظاهری جزئی شامل چراغ‌های جلوی شفاف، طرح جدید چراغ‌های عقب، نشان‌های کرومی، رنگ‌های جدید، و همچنین سایر اصلاحات ظریف داخلی را دریافت کرد.[۲۵]
پژو ۲۰۶ ون
پژو ۲۰۶ همچنین در کارخانه رایتون در کاونتری انگلستان مونتاژ می‌شد؛ اما با معرفی ۲۰۷ به مجموعه، پژو تصمیم گرفت کارخانه رایتون را تعطیل کند و در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۶ به تولید ۲۰۶ پایان داد و تولید را به اسلواکی منتقل کرد؛ به این دلیل که آنها می‌توانستند وسایل نقلیه خود را با همان کیفیت یا کیفیت بهتر و با قیمت کمتر در آنجا تولید کنند.
پژو ۲۰۶ در فروش در سراسر اروپا موفق شد. این خودرو از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ یکی از پرفروش‌ترین خودروهای اروپا بود[۲۶][۲۷][۲۸] و برای سه سال متوالی، بین سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۱، بهترین خودروی سال در بریتانیا بود. مدل ۱٫۴ لیتری XR پرفروش‌ترین مدل بود. در ۲۶ مه ۲۰۰۵، پنج میلیونمین ۲۰۶ تولید شده از زمان عرضه تجاری در ۱۰ سپتامبر ۱۹۹۸ خط تولید را ترک کرد. فروش در بریتانیا از همان ابتدا قوی بود، به طوری که ۲۰۶ به‌طور منظم در میان پنج خودروی جدید محبوب این کشور قرار داشت. در شش سال اول فروش آن نمونه‌های دست دوم ۲۰۶ به‌طور سنتی ارزش خود را به دلیل تقاضای بالا حفظ می‌کردند.[۲۹]
تولید در برزیل در پورتو رئال، ریودوژانیرو در سال ۲۰۰۱ و با مدل هاچ‌بک آغاز شد و سپس نسخه استیشن واگن در سال ۲۰۰۵ عرضه شد. ۲۰۶ در برزیل با موتورهای ۱٫۰ لیتری ۱۶ سوپاپ، ۱٫۴ لیتری ۸ سوپاپ و ۱٫۶ لیتری ۱۶ سوپاپ که دو مورد آخر آنها موتورهای سوختی انعطاف‌پذیر (بنزین/اتانول) بودند عرضه می‌شد. مدل ۱٫۰ لیتری از موتور رنو استفاده می‌کرد و تا سال ۲۰۰۶ تولید می‌شد.
پژو ۲۰۶ همچنین در ویلا بوسچ، بوئنوس آیرس، آرژانتین از ژوئیه ۱۹۹۹ تا دسامبر ۲۰۱۶ تولید می‌شد.[۳۰] تیپ‌های مدل‌های تولید شده XR, XRD, XS, XT و XTD هستند. مدل‌های دیزلی از موتور دی‌دابلیو تنفس طبیعی استفاده می‌کنند. برخی از این مدل‌ها به موتورهای ساخت محلی در Jeppener، بوئنوس آیرس مجهز شده‌اند.
در مه ۲۰۰۶، خودروساز مالزیایی گروه نازا نسخه مونتاژشده محلی این مدل را با نام ۲۰۶ بستاری عرضه کرد. در سال ۲۰۰۶، پژو تولید ۲۰۶ را در چین آغاز کرد. در سپتامبر ۲۰۰۶، دانگ‌فنگ پژو-سیتروئن یک پژو ۲۰۶ کمی تغییریافته به نام سیتروئن سی۲ را روانه بازار کرد (این خودرو ارتباطی با سیتروئن سی۲ بازار اروپا نداشت).
_GTi_3-door_hatchback_01.jpg?uselang=fa)
.jpg?uselang=fa)
.jpg?uselang=fa)
